SAYU HATI KU BILA MENGENANG YG DICINTAI N DSAYANGI HILANG DAN JAUH DARI PANDANGAN MATA.......
AKU TAHU DIRI KU TAK MEMPUNYAI HARTA MAHUPUN WANG DALAM MENCERIAKAN HARI HIDUPKU SERTA KELUARGAKU YANG AKU SAYANGI...........BAGIKU HIDUP KU INI UMPAMA KOTAK YANG KOSONG TANPA MEMPUNYAI BENDA APA-APA............SETIAP HARI AKU MENGENANG NASIB DAN BERSEDIH.....KENAPA?HIDUP KU DITAKDIRKAN SEBEGINI HINANYASEPERTI SEORANG PENGEMIS YANG MEMINTA SEDEKAH UNTUK MENGISI SEULAS PARUT KEPERLUAN SEHARIAN.......TERNYATA BERGINILAH NASIBKU..............BILAKAH PENDERITAAN KU INI BERAKHIR......? BILA ?
No comments:
Post a Comment